Postoje brojni načini da se podstakne početak porođaja, a vama će možda biti potrebno i više od jednog pokušaja da stvari krenu svojim tokom.
Plastični ulošci – na koje se stavljaju prostaglandini, hormoni koji omekšavaju i šire grlić materice – postavljaju se u vaginu.
Otkucaji bebinog srca prate se da bi se utvrdilo da li je njeno stanje stabilno tokom porođaja.
Moguće je da će vam biti potrebna više od jedne doze.
Probijanje vodenjaka – ukoliko je grlić materice donekle otvoren, babica može, specijalnim instrumentom ili prstima, da probuši vodenjak.
Nakon ovoga, porođaj će najvjerovatnije početi.
Infuzija sintocina – reč je o sintetičkom obliku hormona oksitocina, kojim se izazivaju kontrakcije materice.
Primjenjuje se intravenozno, a doza se postepeno povećava zbog podražavanja prirodnog efekta uvećanja količine oksitocina u telu, u slučaju kada porođaj počinje spontano.
Da li poslije indukcije sledi intervencija?
Indukcija može da bude uvod u pravu intervenciju, kao što su primena forcepsa, vakuuma ili carskog reza.
Porođaji koji započinju nakon 42. nedelje trudnoće obično su problematičniji, uz povećan rizik od stresa za bebu i potrebu za izvođenjem carskog reza (ukoliko je plod krupan).
Ipak, vaginalni porođaj sasvim je moguć i nakon izvođenja indukcije, naročito ako ostanete aktivni i sarađujete sa lekarom.
(agencije)
